سنسور PM (سنسور ذرات معلق) دستگاهی است که غلظت ذرات جامد یا مایع میکروسکوپی معلق در هوا را تشخیص داده و اندازهگیری میکند. در اینجا مروری بر جنبههای کلیدی آن آمده است:
عملکرد و هدف
به طور خاص، آلایندههای ذراتی مانند PM2.5 (ذرات ≤ 2.5 میکرومتر) و PM10 (ذرات ≤ 10 میکرومتر) را هدف قرار میدهد که آلایندههای اصلی هوا هستند و خطراتی برای سلامتی دارند. سنسورهای PM کیفیت هوا را در زمان واقعی نظارت میکنند و میتوانند هنگام تجاوز سطح آلودگی از آستانههای ایمنی، هشدارها را فعال کنند.
اصل کار
اکثر سنسورهای PM با استفاده از روشهای نوری کار میکنند:
پراکندگی نور: یک منبع نور (لیزر یا LED مادون قرمز) ذرات را روشن میکند زیرا هوا از طریق سنسور کشیده میشود. نور پراکنده شده توسط یک فوتودیود تشخیص داده میشود که شدت آن با غلظت ذرات همبستگی دارد.
انواع تشخیص: سنسورهای مبتنی بر لیزر دقت بالاتری را برای ذرات کوچکتر (≥0.1 میکرومتر) ارائه میدهند، اما گرانتر هستند. سنسورهای مادون قرمز سادهتر و ارزانتر هستند، اما دقت کمتری دارند (ذرات ≥0.3 میکرومتر را تشخیص میدهند).
کاربردها
سنسورهای PM جزء جداییناپذیر هستند:
مانیتورهای کیفیت هوا و ردیابهای آلودگی قابل حمل.
تصفیهکنندههای هوا و سیستمهای تهویه هوشمند برای عملکرد خودکار.
تحقیقات زیستمحیطی و نقشهبرداری از آلودگی شهری.
نظارت بر سلامت شغلی در محیطهای صنعتی.
ادغام و انتقال دادهها
دادههای حسگر اغلب از طریق بیسیم از طریق دستگاههایی مانند DTU (واحدهای انتقال داده) به پلتفرمهای ابری برای نظارت از راه دور، تجزیه و تحلیل و کنترل سیستم منتقل میشوند.
در اصل، سنسورهای PM ابزارهای مهمی برای اندازهگیری ذرات مضر موجود در هوا هستند و اقدامات آگاهانه برای کاهش قرار گرفتن در معرض آلودگی را امکانپذیر میکنند.
WWW.ENGINENOXSENSOR.COM
تماس با شخص: Mrs. April
تلفن: 86-18100162701